Wartości te szczegółowo regulują przepisy prawa budowlanego (a konkretnie odpowiednie normy). W bardzo uproszczony sposób można przyjąć, iż nigdy nie powinno być mniej niż 30m3/h na osobę w budynku. Jednakże normatywne wartości są zwykle wyższe i różne dla poszczególnych pomieszczeń. Wymagany normatywny strumień powietrza wywiewanego (niezależnie od wielkości mieszkania) wynosi: · kuchnia z oknem zewnętrznym wyposażona w kuchenkę gazową lub węglową - 70m3/h · kuchnia z oknem zewnętrznym, wyposażona w kuchenkę elektryczną - 30 m3/h w mieszkaniu do 3 osób, - 50 m3/h w mieszkaniu dla więcej niż 3 osób. · kuchnia bez okna zewnętrznego wyposażona w kuchenkę elektryczną - 50 m3/h · kuchnia bez okna zewnętrznego, wyposażona w kuchenkę gazową, obowiązkowo z mechaniczną wentylacją wywiewną - 70 m3/h · łazienka z wc lub bez - 50m3/h · oddzielny wc - 30m3/h · pomieszczenie bezokienne (garderoba) - 15m3/h · pokój mieszkalny oddzielony od pomieszczeń kuchni, łazienki i wc więcej niż dwojgiem drzwi lub pokój znajdujący się na wyższym poziomie w wielopoziomowym domu jednorodzinnym lub w wielopoziomowym mieszkaniu domu wielorodzinnego - 30 m3/h. Wymiana powietrza w ciągu godziny powinna być równa co najmniej kubaturze pokoju. Łączny strumień objętości powietrza wentylującego w zależności od układu mieszkania może wynosić: · dla mieszkania typu A - 120m3/h · dla mieszkania typu B - 150m3/h · dla mieszkania typu C - 165m3/h mieszkanie typu A - lokal, gdzie łazienka i WC to jedno pomieszczenie, mieszkanie typu B - łazienka oraz WC to oddzielne pomieszczenia, mieszkanie typu C - łazienka i WC jako oddzielne pomieszczenia oraz dodatkowo w tym mieszkaniu znajduje się pomieszczenie bezokienne. · Nocą strumień objętości powietrza wentylującego może być zredukowany do 20m3/h/osobę.

Naturalny ciąg kominowy (a więc działanie wentylacji grawitacyjnej) zależy od kilku czynników, między innymi: • różnicy temperatur spalin i powietrza na zewnątrz budynku (naturalny wypór termiczny), • wysokości komina i pola jego poprzecznego przekroju (wartość podciśnienia w przewodzie kominowym jest wprost proporcjonalna do obu tych zmiennych - im wyższy i szerszy komin – tym większa wartość ciągu kominowego), • wiatru, który może powodować wytwarzanie dodatkowego podciśnienia w kominie lub, gdy jest opadający, cofać przepływ powietrza z powrotem do budynku, • konstrukcji budynku (dachu) i usytuowania budynku względem drzew • ukształtowania terenu Problemy z ciągiem mają dość ścisły związek z kalendarzem. Wentylacja jest związana z różnicami temperatur między wnętrzem budynku i otoczeniem, w okresach gdy te wartości różnią się znacznie (lato, zima) wentylacja działa … choć nie do końca, w zimie owszem powietrze płynie w pożądanym kierunku (od nawiewników do wylotów w kuchni, czy łazience), natomiast w lecie działa …. odwrotnie (czego często w ogóle nie zauważamy, bo intensywnie wietrzymy pomieszczenia otwierając okna). Najgorzej jest w okresach przejściowych – wiosną i jesienią. Przyczyna jest prosta, w tych okresach różnica temperatur na zewnątrz i wewnątrz budynku jest zwykle niewielka, co powoduje, iż naturalny wypór termiczny – jest bardzo mały. W tych okresach wszystkie błędy i niedostatki instalacji kominowej są unaoczniają się ze szczególną mocą. Co należy szczególnie podkreślić, ogromnie ważną sprawą jest prawidłowo funkcjonująca wentylacja nawiewna do budynku. Jeśli nie ma nawiewu powietrza do budynku, trudno się spodziewać, by skutecznie działał wywiew. Problemy z wentylacją powodują również wiatry, usytuowanie budynku, a także użytkowanie urządzeń takich jak okapy kuchenne czy kominki.

Należy rozgraniczyć dwie kwestie, wentylacji działającej niedostatecznie skutecznie i nadmiernie. Widoczne skutki niedostatecznej wentylacji to: · grzyb i pleśń na nadprożach, ościeżach okiennych, pod parapetem, w narożach pokoi, za meblami · zaparowane szyby w oknach · skroplona para wodna na chłodnych powierzchniach ścian i przedmiotach · nawiew powietrza przez kratki wywiewne w kuchni lub łazience · pęcznienie drewnianych mebli i podłóg Niewidoczne skutki złej wentylacji to: · złe samopoczucie-bóle i zawroty głowy, zmęczenie, podrażnienia błony śluzowej nosa, podrażnienia gardła, podrażnienia skóry, uczulenia, alergie · niszczenie konstrukcji budynku-wnikanie wilgoci do ścian i stopniowa ich destrukcja Konsekwencją złej wentylacji i oddychania zanieczyszczonym powietrzem może być astma lub inne choroby dróg oddechowych, a nawet nowotwory. Niesprawnie działająca wentylacja w pomieszczeniach z gazowymi urządzeniami grzewczymi może doprowadzić do wydzielania się tlenku węgla. Zatrucie tlenkiem węgla może mieć bardzo poważne konsekwencje zdrowotne, może być śmiertelne. Podstawową konsekwencją nadmiernej wentylacji jest wychładzanie pomieszczeń, a co za tym idzie znacząco zwiększone straty energetyczne. Uzupełnianie straconej, na skutek zbyt intensywnej wentylacji, energii cieplnej skutkuje zwiększonymi nakładami na ogrzewanie.

Dobór stabilizatorów jest bardzo prosty, kilka typów tych urządzeń jest opisanych zgodnie z nominalnym przepływem powietrza jaki dopuszczają. Jeśli więc, np. norma przewiduje, że kratka wentylacyjna w kuchni powinna zapewniać minimum 70m3/h wydajności – montujemy w tym miejscu Stabiler o parametrze 70 m3/h. W łazience z WC (norma przewiduje 50m3/h wydajności w tym pomieszczeniu), montujemy Stabiler 50. Więcej na www.stabiler.pl

Stabiler nie wymaga bieżącej konserwacji, przeglądów ani czynności serwisowych. Warto oczywiście raz na jakiś czas (np. przed sezonem grzewczym) wyjąć Stabiler i przeczyścić go szmatką oraz sprawdzić działanie (czy na przykład jego przepustnica nie została mechanicznie zablokowana). Co ważne, przy okazji przeglądów kominiarskich (a przewody wentylacyjne powinny być czyszczone i sprawdzane przez kominiarza co najmniej raz do roku), warto zabezpieczyć Stabiler lub na czas czyszczenia – wyjąć go.

Prawidłowo zamontowany Stabiler działa bez względu na porę roku. Wystarczy, że działa na niego przyciąganie ziemskie. W lecie może natomiast nie działać wentylacja, bo nie będzie ciągu kominowego, który wymaga różnicy temperatur, czyli by w domu było ciepło, a na zewnątrz zimno (problemu tego zresztą zwykle w tych okresach nie zauważamy, dość często bowiem otwieramy lub uchylamy okna).

W konstrukcji Stabilera zastosowano łożyskowanie przepustnicy z tworzywa sztucznego oraz odpowiednio umieszczone zderzaki z gumy, które ograniczają ruch przepustnicy. Kształt w miejscu przepływu powietrza został tak dobrany, aby nie był przyczyną gwizdów, czy szumów.

Raczej tak, wystarczy mieć trochę zdolności do majsterkowania i postępowanie zgodnie z instrukcją z pudełka lub filmem z naszej strony. Oczywiście, jeśli przypadek jest niestandardowy (np. nietypowy otwór wentylacyjny) lub brak jest biegłości w tego typu pracach – dobrze jest powierzyć montaż osobie z doświadczeniem (co nie znaczy, że specjalistycznej ekipie budowlanej – typowa „złota rączka” na pewno sobie poradzi)

W myśl obowiązujących przepisów nie ma potrzeby uzyskiwania zgody zarządcy budynku (spółdzielni, wspólnoty, właściciela) na instalację Stabilera. Natomiast warto poinformować kominiarza o zamiarze montażu stabilizatora w kanałach wentylacyjnych, choć formalnie jego zgoda nie jest konieczna, brak uzgodnień może być źle odebrany przy inspekcji okresowej przewodów kominowych.

STABILER nie zapobiega ciągowi wstecznemu na zasadzie blokowania cofającego się powietrza w kanale kominowym. Jeśli każdy kanał wentylacyjny w domu lub mieszkaniu ma zamontowany STABILER oraz zapewniona jest odpowiednia ilość nawietrzaków dostarczających powietrze w ilości takiej, jaką maksymalnie mogą wypuścić STABILERY - to ciąg wsteczny nie będzie miał warunków do wystąpienia. Dodatkowe powietrze, które mogłoby przedostać się przez jeden z kanałów wentylacyjnych nie ma możliwości wypłynięcia, bo wszystkich wylotów "pilnują" STABILERY; wentylacja jest zbilansowana: nawiew = wywiew. Poza tym łatwiej jest powietrzu dostać się do budynku przez nawietrzaki niż przez kanał wentylacyjny.

Tak, prawidłowy nawiew powietrza do pomieszczenia jest niezbędny do działania wentylacji naturalnej w ogóle, posiadanie Stabilerów nie zwalnia z tego obowiązku. Stabilizatory wentylacji nie zapewniają dodatkowego nawiewu świeżego powietrza do budynku, ich zadaniem jest ograniczanie nadmiernego wywiewu. Jeśli nawiew do budynku jest niewystarczający, warto zwrócić uwagę na inny produkt Darco, który w znakomity sposób współpracuje ze stabilizatorami, nawietrzak z grzałką

Nie. Dla poprawnego działania wentylacji w budynku, czy mieszkaniu niezbędne jest zamontowanie stabilizatorów w każdym kanale wentylacji grawitacyjnej wywiewnej, tak by zagwarantować, iż żadnym z nich nie będzie wywiewane więcej powietrza niż jest to wymagane. W przypadku instalacji Stabiliera jedynie w jednym kanale, istnieje ryzyko, iż pozostałe przewody wentylacyjne nadal będą wywiewać zbyt dużą ilość powietrza, powodując wychładzanie budynku i nadmierne straty ciepła, tym samym niwelując pozytywne skutki działania tego jednego zamontowanego stabilizatora.

Nie, stabilizator wentylacji STABILER jest urządzeniem w automatyczny sposób ograniczającym nadmierny wywiew powietrza przez otwór wentylacyjny, sam nie wytwarza dodatkowego podciśnienia i nie wspomaga wentylacji. Tą funkcję spełni za to inny produkt, który w znakomity sposób współpracuje ze stabilizatorami, nasada Turbowent Hybrydowy

To jest dość trudne do precyzyjnego określenia, ale możliwe. W skrajnych przypadkach, w miesiącach zimowych wentylacja może działać nawet dwukrotnie „skuteczniej” (co jest spowodowane głównie zwiększoną różnicą temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku) niż jest to wymagane. Zwiększają się, więc wtedy straty ciepła powodowane przez wentylację z wzorcowych 30% do sporo ponad 50%, a to może oznaczać nawet kilkusetzłotowe różnice na miesięcznym rachunku za ogrzewanie. Aby sprawdzić to dokładniej kliknij tutaj i wprowadź dane Twojego budynku.

Znając przybliżone straty energetyczne, które generuje zgodna z normami wentylacja (ok. 30%) możemy określić ile będzie nas kosztowała. Aby sprawdzić to dokładniej kliknij tutaj i wprowadź dane Twojego budynku.

W Polsce ponad 90% domów i mieszkań jest wyposażonych w wentylację grawitacyjną (inaczej zwaną naturalną).

Sprawnie działająca wentylacja grawitacyjna (wentylacja w ogóle zresztą, bo to dotyczy także wentylacji mechanicznej), wykonana i działająca zgodnie z przepisami „pochłania” ok. 30% energii wytwarzanej w budynku. Czyli około 30% ciepła wytwarzanego w domu/mieszkaniu, jest tracone poprzez działanie wentylacji. Oczywiście należy tu wspomnieć, iż tej wartości nie można rozpatrywać w kategoriach straty dosłownie, jest to wartość energii tracona świadomie na rzecz zapewnienia właściwych warunków (w rozumieniu, jakości i ilości powietrza – niezbędnych dla właściwego samopoczucia, zdrowia i komfortu) do przebywania w budynku.

Najczęściej występującymi zakłóceniami występującymi w wentylacji grawitacyjnej wywiewnej jest ciąg wsteczny w kratkach wywiewnych. Ciąg wsteczny występuje wówczas, gdy w pomieszczeniu wentylowanym powstaje podciśnienie lub silny wiatr wytwarza nadciśnienie w przewodzie kominowym. Zjawisko to nasiliło się w ostatnich czasach, a dotyczy najczęściej budynków modernizowanych, choć zdarza się również w nowo budowanych. Jego przyczyną jest uszczelnianie budynku poprzez ocieplanie i wymianę stolarki okiennej, bez zapewnienia dopływu powietrza dla potrzeb wentylacji. Zapomina się o tym, że prawidłowo działająca wentylacja grawitacyjna wywiewna powinna mieć odpowiednio zorganizowany nawiew do pomieszczeń. Bilans powietrza musi być zachowany, czyli ilość powietrza nawiewanego musi być równa ilości powietrza wywiewanego i tego potrzebnego do spalania paliw w domowych urządzeniach grzewczych. Jeżeli powietrze nie jest dostarczone w sposób kontrolowany poprzez urządzenia nawiewne, to przedostaje się do budynku w inny sposób – najczęściej poprzez jeden z kominów wywiewnych. Dla prawidłowego działania wentylacji wywiewnej trzeba zatem zadbać o odpowiednie otwory doprowadzające świeże powietrze zewnętrzne.

Teoretycznie największe problemy z wentylacją pomieszczeń powinny występować w lecie. Wtedy to gradient temperatury jest odwrotny (na zewnątrz jest cieplej niż wewnątrz budynku) i ciąg kominowy powinien być wsteczny. Tak zresztą jest faktycznie, ale problem jest niezauważalny ze względu na bardzo popularną w Polsce wentylację poprzez uchylanie okien. Taka „odwrócona” wentylacja zgodna z prawami fizyki działa całkiem skutecznie. Problem pojawia się jesienią, gdy zaczynają się pierwsze chłody i mieszkanie zostaje uszczelnione poprzez zamknięcie okien. Włącznie urządzeń grzewczych jeszcze bardziej pogarsza sytuację zmniejszając gwałtownie ilość dostępnego do wentylacji powietrza. Problem zbyt dużej szczelności mieszkań przekłada się bezpośrednio na problemy z wentylacją, im większa szczelność tym większe problemy. Jedynie zrównoważenie bilansu powietrza w pomieszczeniach może zapewnić poprawną wentylację, zarówno grawitacyjną jak i mechaniczną.

Kominek, jako urządzenie grzewcze zużywa podczas pracy duże ilości powietrza. Przy wkładach zamkniętych około 10 m3/kg drewna, a przy kominkach z otwartą komorą spalania jeszcze więcej, bo przez otwór czołowy kominka przepływa powietrze z prędkością 0,2-0,3 m/s. Dlatego przy montażu kominka regułą jest instalowanie układu doprowadzania świeżego powietrza z zewnątrz. Układ doprowadzający zaczyna się zewnętrzną czerpnią powietrza a kończy kratką nawiewną umieszczoną pod kominkiem, ze względu na stosunkowo duże ilości przepływającego powietrza unika się w ten sposób przeciągów. Pokój, w którym znajduje się kominek powinien również posiadać kratkę wentylacyjną grawitacyjnej wentylacji wywiewnej.

Termorenowacja budynku jako „produkt uboczny” powoduje znaczny wzrost szczelności budynku, uniemożliwiający infiltrację świeżego powietrza z zewnątrz, a także uniemożliwia odprowadzenie wytworzonej w budynku pary wodnej na zewnątrz. Z reguły stanowi ona też początek problemów z wentylacją budynku jako, że zostaje zachwiany bilans przepływu powietrza przez budynek. Świeże powietrze potrzebne jest nie tylko do poprawnej wentylacji, ale także do spalania gazu w urządzeniach grzewczych i drewna w kominku. Brak znajomości zmian w wentylacji po termomodernizacji skutkuje zawsze problemami po jej zakończeniu i koniecznością modernizacji systemu wentylacji. Zachwianie bilansu powietrza wentylacyjnego zawsze występuje po stronie ilości powietrza doprowadzonego do budynku, a jego zwiększenie umożliwiają nawietrzaki montowane w odpowiednich miejscach budynku. Celem nadrzędnym jest znalezienie kompromisu między oszczędnościami wynikającymi z termorenowacji budynku i ograniczeniem zużycia energii do ogrzewania a poprawną wentylacją, a co za tym idzie komfortem i zdrowiem mieszkańców.

Wentylacja hybrydowa to nowa jakość na polskim rynku wentylacyjnym. Pojęcie to oznacza w skrócie wentylację dwubiegunową: naturalną (podczas gdy naturalny ciąg kominowy jest wystarczający, lub gdy warunki zewnętrzne są dobre i odpowiednia siła wiatru wytwarza taki ciąg) oraz wymuszoną (wentylator napędzany silnikiem elektrycznym – gdy warunki dla zaistnienia wentylacji grawitacyjnej są niewystarczające). Nowością na Polskim rynku jest nasada Turbowent wyposażona w układ napędzający turbinę do ustalonego przez użytkownika poziomu w momencie osłabienia ciągu. Rozwiązanie takie zapewnia optymalizację zużycia energii elektrycznej do wentylacji i zarazem gwarantuje właściwy poziom wentylacji bez względu na warunki zewnętrzne.

W budownictwie mieszkaniowym nawietrzaki powinno się montować w pomieszczeniach nie posiadających otworów wentylacji wywiewnej, najczęściej w pokojach. Lokalizacja urządzenia na ścianie jest uzależniona od wyposażenia w grzałkę. Jeżeli nawietrzak nie posiada elementu grzewczego powinien być zamontowany nad oknem na wysokości umożliwiającej bezproblemową regulację, a jednocześnie minimalizującej efekt „zawiewania” chłodem (nawiewane powietrze w sposób naturalny miesza się z ciepłym powietrzem w mieszkaniu). Wersja z grzałką lepiej się sprawdzi, gdy zostanie umieszczona w dolnej części ściany pomieszczenia, gdyż ma tendencję do przemieszczania się ku górze.

Może się zdarzyć sytuacja, że kanał wywiewny będzie pełnił rolę otworu nawiewnego. Najczęściej sytuacja taka występuje w łazience wyposażonej w gazowy przepływowy podgrzewacz wody i kratkę wentylacyjną wywiewną. Powietrze z łazienki pobierane jest do spalania paliwa, a jego niedobór jest uzupełniany kratką wentylacyjną wywiewną.

Należy zapewnić odpowiedni nawiew powietrza zewnętrznego, na przykład poprzez montaż nawietrzaków. Zamontowanie ich w łazience spowodowałoby jej szybkie wychłodzenie. Dlatego najlepiej zamontować je w innym pomieszczeniu, a drzwi łazienki wyposażyć w odpowiednią kratkę. Prawidłowo działająca wentylacja grawitacyjna nawiewna powinna zapewnić przepływ zużytego powietrza z pomieszczeń najczystszych (pokoje) do najbardziej zanieczyszczonych (łazienka, kuchnia). Aby był możliwy przepływ tego powietrza należy stosować otwory wyrównawcze ponad drzwiami lub w ich górnej części, lub pomiędzy dolną krawędzią drzwi, a podłogą (przekrój netto ~80 cm2). Dopływ powietrza wewnętrznego do łazienek, ustępów, bezokiennych kuchni lub innych pomieszczeń pomocniczych powinien być zapewniony przez otwory w dolnej części drzwi. Przekrój netto tych otworów powinien wynosić ~220cm2. Jeżeli mieszkanie nie będzie wyposażone w odpowiednie otwory nawiewne i wywiewne, to nigdy wentylacja grawitacyjna nie będzie działała prawidłowo. Gdy w/w warunki mamy spełnione, a mimo to występuje ciąg wsteczny w kanałach wentylacyjnych, to przyczyną może być nieprawidłowe usytuowanie wylotów kominów względem połaci dachu lub zawirowania wywołane wiatrem. Jedynym rozwiązaniem jest odpowiednie przedłużenie komina i zastosowanie nasady kominowej.